Onze samenleving ligt onder vuur, maar de meeste mensen slapen als opiumdromers door. De fundamenten van onze vrijheid – opgebouwd met bloed, offers en eeuwen strijd – worden niet langer bedreigd van buitenaf, maar gesloopt van binnenuit. En wie slaat alarm? De politiek? Die draait. De media? Die sussen, verdraaien en censureren.
Ondertussen rukt een ideologie op die zich niet aanpast, maar eist. Een ideologie die geen geloofssysteem is naast anderen, maar een totaalpakket van wet, samenleving, moraal en onderwerping. En wij durven het beest niet eens bij de naam te noemen.
Wat als de waarheid niet alleen onwelkom is, maar actief wordt gecensureerd? Wat als we een systeem binnenlaten dat structureel botst met democratie, mensenrechten en vrijheid van geweten – en dat in naam van "tolerantie"?
Hoe lang blijven we nog vrij als we geen morele grenzen durven trekken? Hoe lang voordat onze wetten worden aangepast aan religieuze eisen? Hoe lang voordat onze straten niet meer veilig zijn voor wie afwijkt van de norm van de sterkste groep?
Onze vrijheid brokkelt af – niet plotseling, maar sluipend. En ondertussen kijken we weg.
Joden in Nederland merken het het eerst. Niet in theorie, maar op straat. Dagelijks. In grote steden worden ze bespuugd, uitgescholden, bedreigd. Een keppel dragen is gevaarlijk. Een Israëlische vlag uit het raam hangen is levensgevaarlijk.
Wat ooit 'nooit meer' heette, is weer gewoon geworden.
We leven in een tijd waarin slachtofferschap wordt verdeeld op basis van politieke correctheid. Joden zijn blijkbaar niet woke genoeg. Christenen ook niet. En dus worden ze opgeofferd op het altaar van culturele overgave.
We zeggen: “Iedereen is welkom,” maar vergeten te vragen: welke waarden nemen ze mee? En belangrijker: welke waarden zijn wij bereid op te geven om niemand te kwetsen?
Vrijheid is geen vanzelfsprekendheid In Nederland genieten we van vrijheden waar miljarden mensen slechts van kunnen dromen. Vrijheid van meningsuiting, godsdienst, pers, onderwijs, geweten. Maar die vrijheid is geen cadeau. Ze is bevochten. Ze is duur betaald. En ze blijft alleen bestaan als we haar beschermen. Wat gebeurt er als we onze vrijheid openstellen voor een ideologie die haar veracht?
Liefde zonder waarheid is zelfbedrog Nederland heeft duizenden vluchtelingen, migranten en gezinnen verwelkomd – ook mensen met een islamitische achtergrond. Als christenen zijn we geroepen tot gastvrijheid en barmhartigheid. We moeten mensen liefhebben. Maar liefde betekent niet dat we ideologieën moeten omarmen die vrijheid vernietigen. Juist uit liefde voor vrouwen, kinderen, onderdrukten, en zelfs voor moslims zelf, moeten we waarschuwen. Want waar de islam heerst, sterft de vrijheid.
Waar de sharia regeert, verdwijnt het licht Kijk naar Syrië, Iran, Afghanistan, Soedan, Gaza. Overal waar islamitisch recht (sharia) de overhand krijgt, verdwijnen mensenrechten. Vrouwen worden gesluierd en geslagen. Christenen worden vervolgd. Homoseksuelen worden opgehangen. Vrije meningsuiting wordt vervangen door angst. Is dat wat we in Nederland willen importeren? Of zijn we zo verblind door “inclusiviteit” dat we niet meer durven waarschuwen?
De realiteit in onze steden Wat in het Midden-Oosten gebeurt, blijft niet in het Midden-Oosten. In Franse banlieues, Brusselse wijken, Zweedse steden zien we de gevolgen van decennia van islamisering. Ook in Nederland zijn er wijken waar vrouwen zonder hoofddoek worden geïntimideerd, waar Joden zich niet veilig voelen, waar politie optreedt met handschoenen. Islamitische scholen ontvangen miljoenen, terwijl sommige haat en segregatie onderwijzen. En wat doet de politiek? Wegkijken. Wegduwen. Wegwuiven. In het onderste laatje schuiven bij het onderwerp “Ingewikkelt”
Islam is niet slechts een religie De islam – zoals die in de meeste landen functioneert – is een allesomvattend systeem: politiek, wetgeving, moraal en samenleving in één. De sharia duldt geen vrijheid. Ze eist onderwerping. Geen scheiding van kerk en staat. Geen ruimte voor afwijkende meningen. Geen gelijkheid tussen man en vrouw. En zeker geen vrijheid om de islam te bekritiseren. Dit is geen vrees voor de ander, dit is realiteitszin. Wie vrijheid wil behouden, moet erkennen waar zij bedreigd wordt.
Durven wij nog te spreken? Veel moslims zijn zelf slachtoffer van het systeem dat hen gevangen houdt. Velen vluchten voor de onderdrukking van de islamitische cultuur. Maar wat als ze hier aankomen en juist die onderdrukking weer in stand houden – via moskeeën, scholen, organisaties? Wat als integratie niet plaatsvindt, maar segregatie groeit? Wat als onze tolerantie wordt misbruikt om een intolerant systeem op te bouwen?
Neutraliteit is lafheid. Zwijgen is instemmen. En kerken die niet waarschuwen, verraden hun roeping.
Christus of cultuur? Niet alle religies zijn gelijk. Niet elke ideologie verdient bescherming in een vrije samenleving. Als christenen moeten we opstaan. Niet in haat, maar in liefde die durft te spreken. De waarheid is dat de islam geen religie van vrijheid is. En de liefde zegt: er is hoop – in Jezus Christus. Hij maakt werkelijk vrij. Hij verandert harten. Hij verlost. Maar Hij vraagt ook dat wij niet meebewegen met de leugen van deze tijd.
We staan op een kruispunt. Willen we een vrij Nederland behouden? Of laten we onze wetten herschrijven onder druk van religieuze eisen? De keuze is aan ons – en vooral: aan de kerk. Want democratie overleeft alleen waar waarheid regeert.
Kies dan heden wie u dienen zult (Jozua 24:15).
Shalom Dre
Maak jouw eigen website met JouwWeb