Huilen om Jeruzalem!

 

"Huilen om Jeruzalem"

Jeruzalem, een stad die al duizenden jaren het hart van de wereld lijkt te zijn. Een plek waar geschiedenis, religie, politiek en emotie samenkomen in een krachtig en vaak pijnlijk samenspel. Het is de Gods stad die wordt vereerd, begeerd, betwist en bemind. Maar bovenal is het een stad die tranen oproept. Tranen van vreugde, van verdriet, van hoop en van wanhoop. Als je door de smalle straatjes van de Oude Stad loopt, voel je het gewicht van de geschiedenis op je schouders rusten. De Klaagmuur, waar Joden en christenen hun gebeden fluisteren en briefjes met wensen tussen de stenen schuiven. De Grafkerk, waar christenen de plek herdenken waar Jezus  de Zoon van God gekruisigd en begraven zou zijn. Ect....

 

Voor het Joodse volk is Jeruzalem niet zomaar een stad – het is het hart van hun identiteit, hun geschiedenis en hun geloof. Al meer dan 3000 jaar staat Jeruzalem centraal in het Joodse bewustzijn. Vanaf de tijd van Koning David, die Jeruzalem tot hoofdstad van het verenigde koninkrijk Israël maakte, tot de bouw van de Tempel door Salomo, is de stad een symbool van Gods aanwezigheid onder Zijn volk. De Klaagmuur, het laatste overblijfsel van de Tweede Tempel, is een plek waar Joden van over de hele wereld samenkomen om te bidden, te rouwen en te hopen. 

 

In de Joodse traditie wordt Jeruzalem vaak genoemd als de bron van spirituele verbinding. In Psalm 137:5-6 klinkt de diepe band met de stad:
"Als ik jou vergeet, Jeruzalem, laat dan mijn rechterhand zichzelf vergeten." "Laat mijn tong aan mijn gehemelte kleven als ik niet meer aan je denk, als ik Jeruzalem niet meer laat gelden als mijn hoogste vreugde."

 

Deze woorden, geschreven tijdens de ballingschap in Babylonië, weerspiegelen de onvoorwaardelijke liefde en het verlangen naar Jeruzalem dat generaties Joden hebben gedragen, zelfs in tijden van verdriet en vervreemding.

Maar Jeruzalem is ook een stad die lijdt. Een stad die verdeeld is, letterlijk en figuurlijk. De muren die ooit bedoeld waren om haar te beschermen, lijken haar nu te verstikken. De politieke spanningen, de onrechtvaardigheden, de angst en het wantrouwen tussen Joden en de Islamatische wereld, die Jeruzalem claimen als hun stad. 

 

Het is belangrijk om de waarheid te erkennen dat Jeruzalem, historisch en Bijbels  gezien, onlosmakelijk verbonden is met het Joodse volk. Jeruzalem speelt een centrale rol in de Joodse identiteit en geschiedenis.. De claim dat Jeruzalem aan moslims toebehoort, is historisch gezien onhoudbaar. Jeruzalem wordt in de Koran niet expliciet genoemd, en de islamitische band met de stad ontstond pas eeuwen na de vestiging van het Joodse koninkrijk en de bouw van de Tempel. Voor Joden is Jeruzalem al meer dan drieduizend jaar het spirituele en nationale centrum, terwijl de islamitische connectie met de stad later ontstond en vooral politiek van aard was.

 

Jeruzalem een symbool van hoop. Voor het Joodse volk is Jeruzalem niet alleen een herinnering aan het verleden, maar ook een belofte voor de toekomst. In de Joodse gebeden wordt Jeruzalem dagelijks herdacht, en aan het einde van de Pesach-seder klinkt de hoopvolle uitroep: "Volgend jaar in Jeruzalem!" Deze woorden dragen de droom van verlossing en vrede in zich, een verlangen naar een tijd waarin Jeruzalem een plaats van eenheid en vreugde zal zijn.

 

In de Bijbel wordt Jeruzalem vaak genoemd als een plaats van grote betekenis. Jezus huilde om Jeruzalem, zoals beschreven in Lukas 19:41-44:
"Toen Hij nog dichterbij kwam en de stad zag, begon Hij te huilen en zei: ‘Had ook jij op deze dag maar geweten wat vrede kan brengen!" Maar nu is het verborgen voor je ogen. Er zullen dagen over je komen dat je vijanden wallen om je heen opwerpen, je omsingelen en je van alle kanten insluiten. Ze zullen je met de grond gelijkmaken en je kinderen verdelgen; ze zullen geen steen op de andere laten, omdat je de tijd niet hebt herkend waarop God naar je omzag.’"

Deze woorden zijn profetisch en tragisch. Ze spreken van een stad die ondanks haar heiligheid en betekenis, lijdt onder verdeeldheid en conflict. Toch is er hoop. 

 

In Psalm 122:6 wordt ons opgeroepen: "Bid om vrede voor Jeruzalem: ‘Mogen wie u liefhebben veilig zijn.’" 

En in Jesaja 62:1 klinkt een belofte van herstel:
"Omwille van Sion zal ik niet zwijgen, omwille van Jeruzalem zal ik niet stil zijn, totdat haar recht doorbreekt als het morgenlicht en haar redding als een brandende fakkel."

 

Voor het Joodse volk is Jeruzalem niet alleen een fysieke plek, maar ook een Bijbels ideaal. Het is de stad waar de Messiaanse tijd zal aanbreken, een tijd van vrede en gerechtigheid voor de hele wereld. In de Joodse traditie wordt Jeruzalem gezien als de plaats waar hemel en aarde elkaar raken, waar Gods aanwezigheid het meest voelbaar is.

Jeruzalem, is  een stad van tranen. Maar misschien zijn het die tranen die ons uiteindelijk zullen reinigen en verlossen. Laten we bidden voor vrede, voor verzoening, en voor een toekomst waarin Jeruzalem een licht zal zijn voor alle volken, zoals voorzegd in Jesaja 60:3:
"Volken zullen afkomen op je licht, koningen op de luister van je dageraad."

 

Dus ja, deze schrijver huilt om Jeruzalem. Om alles wat Jeruzalem is en alles wat ze zou kunnen zijn. En ik bid dat er ooit een dag zal komen waarop de tranen van mijn verdriet zullen worden vervangen door tranen van vreugde. Er komt een dag waarop Jeruzalem niet alleen erkend zal worden als een historische of religieuze stad, maar als de stad van de Messias, Yeshua ha Massiach. Op die dag zal Jeruzalem worden geëerd als Zijn stad, de plaats waar Hij zal regeren als Koning der koningen en Heere der heren. Vanuit Sion zal Hij regeren.

Zacharia 8:3 : "Zo zegt de HEERE: Ik ben naar Sion teruggekeerd en Ik zal midden in Jeruzalem wonen. Jeruzalem zal de stad van de waarheid genoemd worden, en de berg van de HEERE van de legermachten, de berg van de heiligheid." 

 

Laten we uitzien naar de dag waarop iedere knie zich zal buigen en iedere tong zal belijden dat Yeshua Heer is, tot eer van God de Vader (Filippenzen 2:10-11).

 

Shalom Dre