Israel, de prijs van christelijke lauwheid!

Israël: De prijs van christelijke lauwheid?

Terwijl de islam wereldwijd terrein wint, worstelt het christendom met lauwheid. In Nederland en daarbuiten zien we hoe kerken leeglopen en de christelijke identiteit verdwijnt onder de druk van secularisme en zelfgenoegzaamheid. Maar wat nog schrijnender is: veel christenen lijken bereid om Israël op te offeren voor een illusie van vrede.

Velen roepen om ‘vrede in het Midden-Oosten’ en steunen resoluties die Israël dwingen concessies te doen aan vijanden die hun vernietiging als doel hebben. Maar deze zogenaamde vrede is niets anders dan de bereidheid om Israël te laten vallen, in ruil voor rust in eigen land. Angst voor terrorisme en politieke correctheid drijven zelfs christenen ertoe om de Bijbelse waarheid te verloochenen.

 

Israël is geen politieke pion, maar Gods Verbondsvolk. Wie de Bijbel serieus neemt, weet dat God zijn beloftes niet verbreekt. Toch laat de christenheid zich meeslepen door de publieke opinie en kiezen ze de weg van de minste weerstand. Dezelfde kerken die preken over ‘liefde en gerechtigheid’ zwijgen als Israël wordt gedemoniseerd en bedreigd. Zijn misschien harde woorden, helaas is dit de schrijnende werkelijkheid.

Maar hier is de realiteit: wie Israël opgeeft, verraadt niet alleen een volk, maar ook de God en Beschermer van het Joodse volk. De Bijbel leert ons dat de volken geoordeeld zullen worden op hoe zij Israël behandelen (Joël 3:2). Onze houding tegenover Israël is geen politiek standpunt, maar een geloofskeuze.

Het is tijd dat christenen wakker worden. Niet door mee te buigen met de wereld, maar door standvastig te blijven in hun steun aan Israël. Want wie Israël verlaat, loopt uiteindelijk ook het risico zijn eigen wortels te verliezen.

 

De Bijbelse opdracht: Israël zegenen, niet verraden

De Bijbel is glashelder over Gods verbond met Israël. In Genesis 12:3 zegt God tegen Abraham: "Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden."

Dit is geen tijdelijk verbond, maar een eeuwige belofte. God herhaalt dit door de hele Schrift heen. In Psalm 105:8-11 bevestigt Hij: "Hij gedenkt voor eeuwig aan Zijn verbond, het woord dat Hij aan duizend generaties gebood, het verbond dat Hij met Abraham gesloten heeft, en Zijn eed aan Izak. Ook stelde Hij het voor Jakob vast als een verordening, voor Israël als een eeuwig verbond, door te zeggen: "Aan u zal Ik het land Kanaän geven als het gebied dat u als erfelijk bezit gekregen hebt."

 

Toch zien we vandaag dat de christenheid en kerken deze Bijbelse waarheid terzijde schuiven. Onder het mom van ‘vrede’ pleiten ze voor concessies die Israël in gevaar brengen. Velen sluiten zich aan bij de seculiere retoriek die Israël afschildert als een obstakel voor vrede, terwijl Gods Woord duidelijk maakt dat ware vrede alleen komt wanneer de volken zich onderwerpen aan de Koning van Israël: Jezus Christus.

 

De lauwe christenheid:

Deze lauwheid is zichtbaar in hoe sommige christenen hun steun aan Israël opgeven. Ze laten zich leiden door politieke correctheid, media-propaganda en vooral  angst voor islamitisch extremisme. In plaats van standvastig achter Israël te staan, kiezen ze de weg van de minste weerstand. Dit is precies wat Jezus voorzegde in Matteüs 24:10: "En dan zullen er velen struikelen en zij zullen elkaar overleveren en elkaar haten."

In de eindtijd zal het verraad onder gelovigen toenemen. Velen zullen hun geloofsbroeders en Israël verlaten, net zoals Judas Jezus verraadde voor dertig zilverstukken.

De profeet Joël spreekt over een tijd waarin God de naties zal oordelen op basis van hoe zij Israël hebben behandeld:

"Ik zal alle heidenvolken bijeenbrengen en hen doen afdalen naar het dal van Josafat. Daar zal Ik met hen een rechtszaak voeren vanwege Mijn volk, Mijn eigendom Israël, dat zij onder de heidenvolken verstrooid hebben; en zij hebben Mijn land verdeeld." (Joël 3:2).

 

Dit is een serieuze waarschuwing. God neemt het niet licht op als Zijn volk wordt verraden. De geschiedenis heeft laten zien dat volken die Israël kwaad doen, zelf ten onder gaan. Denk aan het oude Egypte, Babylon, het Romeinse Rijk – allemaal grote machten die Israël onderdrukten en uiteindelijk verwoest werden.

Ware vrede komt niet door Israël onder druk te zetten om land af te staan of zich te onderwerpen aan vijandige machten. Jesaja profeteert over de tijd dat de volken naar Jeruzalem zullen opgaan om onderwijzing te ontvangen van de God van Israël:

"Want uit Sion zal de wet uitgaan en het woord van de HEERE uit Jeruzalem. Hij zal oordelen tussen de heidenvolken en veel volken bestraffen. Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegscharen en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen, zij zullen de oorlog niet meer leren." (Jesaja 2:3-4).

 

Tot die tijd blijft Israël het doelwit van vijandige machten, maar ook van een lauwe christenheid die liever politieke vrede dan Bijbelse waarheid najagen.

 

Shalom Dre