Fact Check

"Fact-check"

Elke keer dat de situatie rondom Israël escaleert, worden de stemmen van haat en veroordeling luider. Het kleine land, dat in 1948 herrees na de Holocaust, blijft het mikpunt van kritiek, zowel van extremistische groepen als van bredere maatschappelijke en politieke kringen. In maart 2025 blijft de haat tegen Israël hardnekkig, ondanks de complexe werkelijkheid van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Waarom blijven mensen demonstreren en waarom zwijgt de kerk in deze tijden?

Sinds 7 okt 2023  is er een duidelijke opmars van protesten tegen Israël, vooral onder jongeren en studenten. In maart 2025 zagen we opnieuw demonstraties, vaak gebaseerd op een eenzijdig narratief dat Israël afschildert als de kwaadaardige bezetter. De bredere context van de oorlogen die Israël heeft moeten uitvechten en de constante dreiging van terreur worden vaak genegeerd. Dit voedt misverstanden en versterkt de tegenstellingen, in plaats van bij te dragen aan een vreedzame oplossing.

Wat schrijnender is, is dat zelfs christelijke groepen zich tegen Israël positioneren. de Organiatie Christenen voor Israël, die zich inzetten voor Bijbelse steun, worden ondermijnd door een beweging die hen beschuldigt van blind volgen. Dit is ironisch, gezien de diepe historische band tussen christendom en Israël. Het lijkt erop dat er steeds meer angst is om Israël te steunen uit vrees voor politieke en sociale gevolgen. Het verlies van integriteit is pijnlijk, vooral voor diegenen die zich afvragen waarom christenen niet de moed hebben om zich uit te spreken in steun voor Israël.

Niet alleen de straatprotesten groeien, ook de politieke druk neemt toe. De Nederlandse regering blijft vasthouden aan de "twee-statenoplossing" als oplossing voor het conflict. Deze benadering negeert echter het feit dat Israël herhaaldelijk heeft aangeboden te onderhandelen, terwijl de Palestijnse leiders deze aanbiedingen keer op keer afgewezen. Waarom blijft Nederland vasthouden aan dit model, dat steeds minder praktisch lijkt?

De reactie van Nederland en andere Europese landen op Israël toont een gebrek aan begrip van de realiteit. Israël wordt veroordeeld voor verdedigingsmaatregelen tegen terreuraanslagen, terwijl elke stap van de Palestijnen in de richting van geweld wordt geprezen als legitiem verzet. 

Hoe kan er ooit vrede zijn als de ene partij wordt geprezen voor geweld, terwijl de andere partij die zich verdedigt, wordt veroordeeld?

En dan is er de kerk. Terwijl de samenleving zich verdeelt in haar houding tegenover Israël, blijft de kerk opvallend stil. In maart 2025 zwijgen veel kerkelijke leiders, ondanks de christelijke wortels van de Joodse staat en de rol die Israël speelt in het christelijke geloof. Jezus was een Jood, geboren in Bethlehem, en zijn boodschap is onlosmakelijk verbonden met de Joodse geschiedenis. Veel kerken houden zich afzijdig, uit angst om als politiek bevooroordeeld te worden gezien. Dit zwijgen is niet slechts ongemak, maar een gebrek aan morele verantwoordelijkheid. De kerk heeft de plicht om op te komen voor gerechtigheid en vrede, maar door weg te kijken, faalt zij in haar rol.

Israël is klein, maar het is een kracht die de wereld beïnvloedt. Het is meer dan een politieke entiteit; het is een symbool van strijd, overleving en hoop. Israël roept niet alleen politieke spanningen op, maar zet ook aan tot reflectie over gerechtigheid, waarheid en vrede in de 21e eeuw.

Het is tijd voor een breuk met de onterecht negatieve narratieven die Israël omringen. In plaats van te zwijgen, zou de kerk moeten opstaan en haar stem laten horen voor gerechtigheid voor Israël. Het is tijd om de Bijbelse waarheid te zoeken, die ons leert dat Israël zomaar een natie is; het is een tastbaar bewijs van Gods trouw en Zijn eeuwige beloften.

Shalom, Dre