Jeruzalem dag 2025

 

Jeruzalem 2025 – De stad die leeft met een eeuwige bestemming

 

Vandaag is het Jeruzalemdag – en terwijl ik deze woorden schrijf, voel ik het snijden in mijn ziel. Want dit is niet zomaar een dag. Dit is een dag die mij diep raakt, omdat ik liefheb wat God liefheeft. Jeruzalem is niet alleen een plek op de kaart, het is een plek in mijn hart. Vandaag herdenken en vieren we de hereniging van Jeruzalem in 1967 – een profetisch moment dat de loop van de geschiedenis veranderde. Maar Jeruzalemdag is voor mij veel meer dan geschiedenis. Het is een geestelijke mijlpaal. Een echo van Gods hartslag. Een herinnering dat Hij gezegd heeft:
“Ik heb deze stad gekozen om daar Mijn Naam te laten wonen.” (2 Kronieken 6:6) 

 

Jeruzalem – de navel van de aarde.

De profeet Ezechiël verwoordt het krachtig: “Zo zegt de Heere HEERE: Dit is Jeruzalem, dat Ik te midden van de heidenvolken gezet heb, met landen eromheen.” (Ezechiël 5:5)
Als ik dit lees, zie ik geen gewone stad. Geen toeristische bestemming. Ik zie het kloppende hart van Gods handelen op aarde. Alles wat daar gebeurt – raakt zowel hemel als aarde.

En ik begrijp steeds meer waarom Jeruzalem zo fel bevochten wordt. Van oudsher werd er om deze stad gestreden – door Babyloniërs, Romeinen, kruisvaarders, islamitische legers, en nu door wereldleiders en resoluties. Waarom? Omdat achter de zichtbare strijd een onzichtbare oorlog woedt. Een strijd tussen licht en duisternis. Tussen waarheid en leugen. Tussen het eeuwige plan van God en de tijdelijke plannen van mensen.

 

Jeruzalem is Gods stad.

Daar klom Abraham de berg op met zijn zoon. Daar vestigde David zijn troon. Daar bouwde Salomo de tempel. Daar profeteerden, huilden en stierven de profeten. Daar wandelde mijn Heiland – Jezus, de Zoon van God. Daar bad Hij, daar leed Hij, daar stond Hij op uit de dood. En daar zal Hij terugkeren – niet naar Parijs, New York of Rome – maar naar de Olijfberg, ten oosten van Jeruzalem.
“Op die dag zal Zijn voet staan op de Olijfberg.” (Zacharia 14:4)

 

Vandaag, in 2025, is Jeruzalem nog steeds het centrum van de strijd. Maar ik weet: het is ook het centrum van Gods plan. En ik durf het hardop te zeggen: Jeruzalem is en blijft de ondeelbare hoofdstad van Israël. Niet omdat politici het willen. Maar omdat God het heeft gezegd. Hij gaf deze stad aan Zijn volk. Wie Jeruzalem wil verdelen, keert zich tegen de raad van de Allerhoogste.

“De HEERE heeft Sion verkoren, Hij heeft het begeerd tot Zijn woonplaats.” (Psalm 132:13)

Toch blijft het stil… te stil.

 

Mijn hart is ontzet  als ik zie hoe de kerk zwijgt. Hoe broeders en zusters, geroepen om wachters op de muren van Jeruzalem te zijn, hun blik afwenden. Waar is de stem van de gemeente  van Christus die zegt: “Wij staan aan jouw kant, Jeruzalem!”? In plaats daarvan hoor ik twijfel, kritiek, of nog erger – medeplichtigheid aan leugen. Terwijl Gods Woord zo duidelijk spreekt: “Wie u aanraakt, raakt Zijn oogappel aan.” (Zacharia 2:8)

Vandaag huil ik. Maar mijn hart juicht ook.

 

Ik ben bedroefd om de geestelijke blindheid die zoveel mensen, ook in de kerk, gevangen houdt.
Ik ben bedroefd om de verdraaiing van de waarheid, die Jeruzalem en het volk van God zo vaak verkeerd begrijpt en veroordeelt. Het doet pijn om te zien hoe zoveel ogen gesloten blijven, terwijl Gods liefde en trouw zo tastbaar zijn.

Maar ik juich – omdat ik diep weet dat de Here God Zijn oog niet van Jeruzalem heeft weggenomen.
Hij houdt Zijn hand stevig om deze stad heen, alsof het Zijn eigen hart is.
Hij waakt over haar, werkt onophoudelijk aan haar herstel, en zal haar Vredevorst terugbrengen – met zachte kracht en oneindige liefde.

 

Vandaag is mijn gebed, mijn roep en mijn belijdenis:

“Bid om vrede voor Jeruzalem, welzalig wie u liefhebben.” (Psalm 122:6)

Vandaag, op Jeruzalemdag, denk ik aan alle strijd die deze stad heeft doorstaan. Ik denk aan het verdriet, de tranen, de pijn die zoveel generaties heeft gekend. Maar ik zie ook de hoop, het licht dat nooit dooft, de belofte van vernieuwing. Jeruzalem is en blijft de ondeelbare, heilige hoofdstad van Israël – een stad die Gods hart weerspiegelt. En diep in mijn ziel vertrouw ik erop: de Koning zal terugkomen. Zijn liefde zal Jeruzalem omarmen en heel maken, zoals alleen Hij dat kan.

 

Shalom, Jeruzalem. Moge vrede je omringen, vandaag en altijd.

Psalm 137:5-6
“Als ik u vergeet, o Jeruzalem, dan moge mijn rechterhand haar vaardigheid verliezen. Moge mijn tong aan mijn gehemelte kleven, als ik u niet gedenk, als ik Jeruzalem niet tot het hoogste van mijn vreugde maak.”