Een stil moment op woensdagmiddag Een stil moment op woensdagmiddag

Een stil moment op woensdagmiddag                                                                                                                "In de luwte van mijn achtertuin, vond ik een moment van rust."

Herken je dat? Je zit even te mijmeren... Gedachten komen en gaan, woorden borrelen op uit de stilte van je hart. En dan ineens — vormt zich iets. Geen doordacht betoog, geen uitgewerkt plan, maar wél een verhaal. Het rolt zomaar uit mijn hart, alsof het daar al die tijd lag te wachten. En dan weet je ineens: dit is het. Een klein moment, maar ik hoop —met diepe betekenis.

De wereld voelt gebroken. En soms voel ik dat ook. Je ziet het in het nieuws, hoort het om je heen, en soms dringt het diep door in jezelf: oorlog, verdeeldheid, verlies, leegte. Onverdraagzaamheid. We proberen er wat van te maken – bouwen, hopen, volhouden – maar eerlijk? Soms voelt het alsof alles op losse schroeven staat. Alsof er iets mist. Iets wat deze wereld simpelweg niet kan bieden.

En toch… diep vanbinnen is er dat fluisteren. Een stille hoop. Een verlangen dat verder reikt dan wat we hier kennen. Alsof er Iemand is die belooft dat het anders kan. Dat het beter wordt. Die Iemand is Jezus. Niet zomaar een naam uit een oud Boek, niet alleen een historische figuur, maar een levende belofte. Een Koning – niet van onderdrukking of macht – maar van rechtvaardigheid, vrede en liefde. Hij kwam, Hij leed, Hij stierf… en stond weer op. Voor ons. Voor mij. Voor jou.

Die hoop is geen sprookje. Het is geen ontsnapping, geen droomvlucht zoals in de Efteling. Het is echt. Het is krachtig. Het verandert mensen. Het heeft mij veranderd.

En ik zie het gebeuren bij anderen ook – in mensen die liefhebben tegen de stroom in, die recht zoeken waar onrecht heerst, die trouw blijven in een wereld vol ruis.

Stel je voor: Een wereld waar onrecht geen stem meer heeft. Waar iedereen telt. Waar vergeving sterker is dan wraak. Waar liefde wint. Zou je daar niet naar verlangen?

De Bijbel vertelt dat dit geen wensdroom is, maar een werkelijkheid in wording. Een belofte die God Zelf heeft uitgesproken: dat liefde sterker is dan de dood, dat hoop niet beschaamt, dat licht sterker is dan duisternis. En dat licht – dat échte licht – is gekomen in Jezus. Hij kwam niet om te veroordelen. Hij kwam om te redden. Om te herstellen wat gebroken is. Om jouw hart te raken. Om jou en deze wereld nieuw te maken.

En misschien... terwijl je dit leest... voel je iets. Een verlangen. Een vraag. Misschien klopt Jezus op de deur van jouw hart.

Durf je te luisteren? Durf je Hem binnen te laten? Hij zegt: "Wie Mij zoekt, zal Mij vinden."

Het enige wat je hoeft te doen vandaag… is het volgende:
Niet met een uitgewerkt stappenplan. Niet met een strak omlijnd zelfverbeteringstraject. Geen doelen, geen methodes, geen zelfanalyse. Geen complexe voorbeelden, geen overleg.

Alleen dit: "Here Jezus, wilt U mij gedenken." Zoals de misdadiger aan het kruis naast Hem bad (Lukas 23:42): "Jezus, denk aan mij wanneer U in Uw Koninkrijk komt."
Geen theologische verhandeling, geen perfect gebed. Maar een schreeuw uit het hart.
En Jezus antwoordde: "Heden zult u met Mij in het paradijs zijn."

Daarmee is alles gezegd. Niet onze prestaties, maar Zijn genade redt.
Niet onze kennis, maar Zijn liefde draagt. Niet onze plannen, maar Zijn volbrachte werk geeft leven.

Geloven, vertrouwen, overgeven – dát is de weg. Niet ingewikkeld, maar eenvoudig.
Niet mensgericht, maar God-gericht. Niet doen, maar ontvangen.

Dus kniel met lege handen en met een gebroken hart. Met dat ene, eenvoudige gebed:
"Here Jezus, wilt U mij gedenken." En vertrouw erop: Hij zal jou antwoorden.

Shalom Dre