Hij weende over Jeruzalem – Een wandeling vol tranen en hoop
De Stad van de tranen Ik liep door de Oude Stad van Jeruzalem (mei 2023) De zon werpt haar goudgele licht over de verweerde stenen, terwijl mijn voeten de smalle steegjes betreden waar duizenden jaren geschiedenis tot leven komen. Hier, tussen de muren van deze heilige stad, is niets zomaar steen. Alles ademt verleden, belofte en pijn. Ik liep waar Jezus liep.
Mijn hart was zwaar, niet van vermoeidheid, maar van ontzag. Elk geluid – een gebed bij de Klaagmuur, het geroezemoes van handelaren, het gebed dat opstijgt uit de stad – lijkt te weerkaatsen tegen een onzichtbare hemel die ooit werd opengescheurd toen de Zoon van God hier Zijn laatste dagen doorbracht. Hij kende deze stad. Hij hield van haar.
En… Hij weende. (Lukas 19:41) “En toen Hij de stad naderde en haar zag, weende Hij over haar.”
Een blik vanaf de Olijfberg Ik beklim langzaam de helling richting de Olijfberg. Even blijf ik staan. Vanaf hier zie ik Jeruzalem in haar volle glorie, met haar gouden koepels en grijze muren. Ik probeer me voor te stellen hoe het moet zijn geweest, toen Jezus hier stond. Zijn blik over de stad, Zijn hart vol liefde. En dan de woorden die als een echo door mijn ziel galmen: Lukas 19:42 “Och, of gij ook bekendet, juist op deze uw dag, wat tot uw vrede dient!”
Hij wist wat zou komen: het verzet, de verwerping, het oordeel. Maar Hij keerde zich niet af. Hij weende. Tranen, niet van wanhoop, maar van liefde. Diepe, allesomvattende liefde. Mattheüs 23:37 “Jeruzalem, Jeruzalem… hoe vaak heb Ik uw kinderen bijeen willen brengen, zoals een hen haar kuikens onder haar vleugels, maar u hebt niet gewild.”
Getsemane: de hof van overgave Even verderop ligt Getsemane. Het Hof van de Olijfbomen. Ik ging zitten in de schaduw van eeuwenoude bomen. Misschien stonden deze wortels hier al toen Hij neerviel op de grond, overmand door angst en verdriet. Jezus, de Zoon van God, worstelend met de beker die Hij moest drinken: "Mattheüs 26:38 Mijn ziel is zeer bedroefd, tot de dood toe; blijf hier en waak met Mij.”
En dan dat wonderlijke moment… Zijn tranen, vermengd met bloed, vielen op de aarde Lukas 22:44. Daar, op die heilige grond, kon ik mijn eigen tranen niet meer tegenhouden. Ik besefte opnieuw wat Hij heeft doorstaan. Niet alleen lichamelijk, maar geestelijk – de volle toorn van God over de zonde, het verlaten worden, het dragen van het oordeel dat ík verdiende Jesaja 53:5.
Mijn hart brak. Niet uit schuldgevoel, maar uit ontzag. Uit liefde.
Zeven keer Jeruzalem Dit was de zevende keer dat ik in Jeruzalem was. Zeven keer mocht ik wandelen door deze heilige stad, het hart van het Beloofde Land. En nog steeds is het verlangen niet vervuld. Integendeel, het groeit. Ik verlang ernaar om volgend jaar(2026) weer te gaan – terug te keren naar deze plek waar hemel en aarde elkaar raken. Naar het land van de beloften, naar de stad van de grote Koning (Psalm 48:3).
Via Dolorosa: de weg van het kruis Ik vervolg mijn weg, langs de Via Dolorosa, de weg van het lijden. Elke stap voelt zwaarder. Niet door de hitte of de drukte, maar omdat ik besef: hier droeg Hij het kruis. Niet alleen het hout, maar de schuld van een wereld.
Van Jeruzalem, en heel persoonlijk… voor mij. “Johannes 19:17 En Hij, Zelf het kruis dragende, ging naar de plaats die genoemd wordt Schedelplaats…”
De stenen onder mijn voeten zijn eeuwenoud, maar de liefde die hier vloeide is tijdloos. Het bloed dat hier drupte, de tranen die Hij huilde – ze roepen nog steeds. Ze roepen naar het hart van elke pelgrim, elke zoeker, elke liefhebber van deze stad. Jeruzalem is niet zomaar een stad. Het is het hart van Gods plan. Het toneel van verlossing.
De plek waar de Messias Zijn liefde uitschreeuwde — met stille overgave.
De hoop en zekerheid op Zijn terugkeer En als ik nu mijn hand op een muur leg, voel ik iets dat woorden overstijgt. Een heilige droefheid. Een eeuwige hoop. Want de dag komt dat Hij terugkeert.
Niet meer op een ezel.
Niet meer om te huilen.
Maar als Koning, als Vredevorst, als Heer van Jeruzalem. Zacharia 14:4,9 “Zijn voeten zullen staan op de Olijfberg… En de HEERE zal Koning worden over heel de aarde.”
Tot die dag… blijf ik wandelen. Met tranen in mijn ogen. Maar hoop in mijn hart.
En jij? Wandel je mee?
Klik op de link en lees ook
- Waarom Jeruzalem het hart van Gods plan is
- Het lijden van de Messias – Jesaja 53 verklaard
- De wederkomst van de Koning – een blik op Zacharia 14
Shalom Dre
Maak jouw eigen website met JouwWeb