De ongelooflijke naïviteit van het Westen over Israël en Gaza

🌍 De schokkende naïviteit van het Westen over Israël en Gaza

Dit is geen politiek verhaal. Dit is een getuigenis van trouw. Trouw aan waarheid. Trouw aan gerechtigheid. Trouw aan Israël — dat vecht voor zijn bestaan terwijl de wereld toekijkt… of wegkijkt.

Nu trek ik een streep!

Er is een grens bereikt. Een punt waarop ik niet langer stil kan blijven. Nu trek ik een streep. Een streep over de eindeloze aantijgingen aan het adres van Israël. Het lijkt wel alsof elk nieuwsbericht, elke talkshow, elke opiniemaker en zelfs gemeentelijke politieke partijen één kant op wijzen: Israël is schuldig. Israël pleegt genocide. Israël laat kinderen verhongeren. Israël is de agressor. En dat terwijl de feiten, als je ze werkelijk onderzoekt, een veel genuanceerder – en vaak een compleet ander – beeld laten zien. We leven in een tijd van verwarring. Waar waarheid onder druk staat, en waar leugen zich vermomt als gerechtigheid. Juist daarom is het tijd om op te staan. Om een lijn te trekken. Voor waarheid. Voor gerechtigheid.

De stilte die schreeuwt

Er is iets wat mijn ziel tot in haar diepste vezels verscheurt: de morele verdoving van het Westen. Op 7 oktober brak de hel los in Israël. Hamas viel aan als een demonische storm, onmenselijk in haar woede — baby’s werden afgeslacht, vrouwen bruut verkracht, complete gezinnen uitgemoord in hun eigen huizen. Het kwaad toonde zijn gezicht, zonder masker, zonder schaamte. En het Westen? Het wikte. Het woog. Het nuanceerde. En het zweeg.

Alsof pure barbaarsheid op één lijn gesteld kan worden met het recht op zelfverdediging. Alsof het slachten van onschuldigen vergeleken mag worden met het beschermen van je bestaan. Een volk dat niets anders doet dan proberen te overleven, wordt gewogen in de weegschaal van politieke correctheid — en vaak te licht bevonden.

Die stilte... ze is ondraaglijk. Ze is medeplichtig. De hypocrisie is ronduit bedroevend.

Waarom ligt juist dit kleine land, omringd door vijanden die haar bestaansrecht ontkennen, voortdurend onder een moreel vergrootglas dat op geen enkele andere natie wordt gelegd? Waarom wordt het recht op zelfverdediging in twijfel getrokken, terwijl raketten neerkomen op woonwijken, en kinderen moeten slapen in schuilkelders?

Het Westen kijkt weg. Of erger nog: het kijkt, en oordeelt. Zonder kennis. Zonder context. Zonder geweten.

Wie zwijgt, kiest partij

De waarheid is hard. En ik ga ze niet verzachten:

Hamas gebruikt kinderen als menselijk schild. Israël waarschuwt burgers vóór een aanval. Ook vandaag weer. Ja, Rusland doet dat niet, maar daar blijft het stil over.
Hamas graaft tunnels onder ziekenhuizen. Israël bouwt ziekenhuizen voor Joden én Arabieren.
Hamas hunkert naar bloed. Israël wil gewoon leven.

En toch… demoniseert men Israël, en zwijgt men over Hamas. Als je dát verschil niet (meer) ziet, ben je niet neutraal. Dan ben je moreel ontspoord.

“If the Arabs put down their weapons today, there would be no more violence.
If the Jews put down their weapons today, there would be no more Israel.”
— Benjamin Netanyahu

Vrede zonder waarheid is geen vrede

De wereld roept om ‘vrede’, maar wat ze bedoelt is: Israël moet zich niet verdedigen. Laat de raketten maar komen. Laat de Joden zich maar aanpassen, verontschuldigen, buigen.

Dat is geen vrede. Dat is overgave. Dat is verraad aan het recht. En het is morele lafheid.

Selectieve verontwaardiging

Dezelfde stemmen die Israël veroordelen, zwijgen als Hamas vrouwen onderdrukt, kinderen indoctrineert en wapens verstopt in scholen. Ze schreeuwen "Free Palestine", maar bedoelen: zonder Israël.

Waar was hun stem toen de doden vielen in Sderot, Ashkelon, Be’eri?

Waar is de woede over de verkrachte vrouwen? De verbrandde baby’s? De onthoofde mensen?

Waarom is het antisemitisme ineens weer salonfähig in de straten van Parijs, Amsterdam en Londen — en niemand durft het hardop te zeggen?

Israël is geen heilige staat — maar wel een baken

Nee, Israël is geen perfecte staat. Geen enkel land is dat. Maar Israël is wél het enige land in de regio waar:

Arabieren stemrecht hebben
Christenen in vrijheid kunnen leven
LGBTQ-rechten worden beschermd
De rechtsstaat overeind blijft — zelfs in oorlogstijd

Toch blijft de haat tegen Israël aanzwellen. Waarom? Omdat Israël durft te bestaan. En dat is voor velen al te veel.

Zolang het Westen liever het narratief gelooft dat goed voelt dan het verhaal dat waar is, is het geen toeschouwer meer. Dan is het een actieve speler aan de verkeerde kant van de geschiedenis.

Israël is niet het probleem

Israël is het bewijs dat vrijheid, geloof en democratie kunnen overleven — zelfs onder vuur. Maar wie nu zwijgt, kiest niet voor vrede. Die kiest voor verraad.

 Golda Meir“We will not apologize for defending ourselves.”

✡️ Slotwoord: de confrontatie met jezelf

Als je vandaag niet durft op te staan voor Israël, wie denk je dan morgen te zijn wanneer het kwaad zich tegen jou keert?
Als je nu zwijgt over terreur, wat ben je dan waard als het recht jou nodig heeft?

Vrede zonder waarheid is schijn.
Recht zonder ruggengraat is lafheid.
Liefde zonder moed is leeg.

Maar wie zich houdt aan het Woord van God, blijft op de weg van leven en waarheid.

Shalom, Dre